This one is all you...
Wszystko znajduje się jakby w oceanie z siatki kosmicznej,
Zatopione to trzy wymiarowe postrzeganie jako akwarium.
Bo czwarty wymiar to siatka kosmiczna w której pływają nasze bąble 3D,
Miałem zaszczyt ją zobaczyć jako firankę z Kwiatów Życia i podróżować.
Nie wiedziałem wtedy nic o siatce kosmicznej, jak i systemie 12 -stkowym,
Jak i też o tym, że nie należy patrzeć w lupę jednym okiem z dwojga oczu.
Wiedziałem już, że gdy dwóch naukowców w mikroskopie elektronowym,
Obserwowało atom i elektrony, to każdy widział je inaczej to jak one krążą.
Myślę, że już nie długo stworzymy lunety oparte na podobnym rozstawie,
Tak jak naszych oczu na głowie i to w różnych miejscach kuli ziemskiej ...
Wtedy, gdy naukowcy stworzą nowe lupy i jako okulary na wzór tych naszych,
Może wtedy faktycznie zobaczą smugi siatki kosmicznej, a nie tylko punkciki.
Chwilowo jesteśmy jak dzieci, co nie widzą zabawki, gdy się ją zasłoni,
Podobnie jak przed lustrem nie potrafią się odnaleźć jako swoje odbicie.
Czy wszystko jasne to nie wiem, bo dopiero zaczynamy rozumieć wymiar bliski,
Z perspektywy rozbitej szyby akwarium w oceanie, a co dopiero następne 5-6 D.
Miałem zaledwie przedsmak czwartego, gdy zatrzymało się serce,
Co wyciszyło drgania dwojga oczu i zobaczyłem ciemność siatki.
Ale po chwili zacząłem widzieć inaczej jakby - /trzecim okiem/.
Wtedy prawdopodobnie widziałem kondensat siatki i potencjały.
Zaplątani w istnieniu
Gdy w upał nagle wedrze się nuda,
zgubieni w parkowych trawnikach,
odkrywając wciąż tak nowe cuda,
ciągle mówimy: to gimnastyka.
Zawsze na wszystko znajdujemy czas,
wiemy, ta sama muzyka w nas gra.
Za żadną przygodą nie trzeba gnać,
coś już nas ku niej najzwyczajniej pcha.
Teraz patrzę w twoje oczy Tu,
czysty jak kryształ widzę w nich się.
W nas mieszka ten obupłciowy duch,
zarówno kobietą i mężczyzną jest.
Witold Tylkowski dla Anitka Kopanska
(25 sierpnia 2018)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz