Zawsze tworzy się dylemat pomiędzy tym co zewnętrzne,
A tym co jest światami wewnętrznymi i podobnie z guru.
Zawsze mamy jakiegoś wewnętrznego przewodnika,
Podobnie zewnętrznego wybieramy na czas jakiś życia.
Aby świat wewnętrzny oddzielić od zewnętrznego trzeba stać się obserwatorem,
Widzieć zewnętrzny w którym żyjemy jak przez dziurkę nie zapominając o tym.
Zewnętrzny powstaje z wewnętrznego jak postrzeganie naszych emocji,
By się do niego dostać pytamy się o to guru zewnętrznego, a to już błąd.
Nikt z zewnętrznych nie wie więcej od nas, zna jedynie go teoretycznie,
Tylko wewnętrzne nasze osobiste przeżycie może na pomóc go odnaleźć.
I tylko to własne niebo, o ile wcześniej nie załapaliśmy się na guru niebo,
Bo każdy tworzy tutaj swoje własne jako zrealizowany projekt wyobrażeń.
Tu możemy wspólnym wysiłkiem stworzyć jedynie wspólne materialne,
A tam niebo astralne do którego wskakujemy na odpoczynek i refleksję.
Gdy składamy nasze światło tworzenia nieba w cudze ręce,
Zasilamy jego niebo jak i każdego guru pośrednika własną.
Pamiętam jak przed odejściem stąd, tj. moim wyjazdem do Kudowy,
Pokazał mi się Sai Baba i powiedział jedź tam w Indiach mam wielu.
Telepatycznie dał do zrozumienia, że guru to szkoła podstawowa,
Jak chcesz poszerzać świadomość to sam i do własnego wnętrza.
Jezus na dawnych obrazach pokazywał też kierunek podobny,
Mówił o ojcu jako o Źródle bez przywiązania do pośredników.
Zawsze, gdy obalano jedną religię, to na jej zgliszczach budowano drugą,
Wybierając następnego pośrednika, aby na niego kierowano energię życia.
Tak rozrosły się nam cywilizacje i wymiary tworzone przez tych guru,
Podobnie na ziemi jak i w niebach, bo każdy tworzy je kosztem siebie.
Zapadła mnie kiedyś myśl czytana w Agni Jodze czy w innej wiedzy tajemnej,
Że po tym poznasz prawdziwego guru, gdy nic nie mówi i nie kieruje na siebie.
Prawdziwy guru kieruje cię do własnego serca i własnej energii tworzenia,
Wie, że ty sam będziesz tworzył własne niebo, a nie zaśmiecał jego nieba.
Nie będziesz wkładał modlitw do koszyka guru, czy szpary ściany płaczu,
Tylko modlił się w duchu do Boga, bez pośredników i gadżetów składanych.
Chroń własne serce jako siedziby symbiontu duszy boskiej iskry,
Nie oddawaj energii żadnemu guru, jedynie naszej Matce Ziemi.
W niej się trzeba zakorzenić, a nie próbować z niej uciekać,
Ściągnąć wewnętrznie na nią to własne tam stworzone niebo ...
Tak jak to mi pokazano tuż po zatrzymaniu akcji serca,
Byłem jednocześnie wszędzie na zewnątrz i wewnątrz.
Jezus na dawnych obrazach pokazywał też kierunek podobny,
Mówił o ojcu jako o Źródle bez przywiązania do pośredników.
Zawsze, gdy obalano jedną religię, to na jej zgliszczach budowano drugą,
Wybierając następnego pośrednika, aby na niego kierowano energię życia.
Tak rozrosły się nam cywilizacje i wymiary tworzone przez tych guru,
Podobnie na ziemi jak i w niebach, bo każdy tworzy je kosztem siebie.
Zapadła mnie kiedyś myśl czytana w Agni Jodze czy w innej wiedzy tajemnej,
Że po tym poznasz prawdziwego guru, gdy nic nie mówi i nie kieruje na siebie.
Prawdziwy guru kieruje cię do własnego serca i własnej energii tworzenia,
Wie, że ty sam będziesz tworzył własne niebo, a nie zaśmiecał jego nieba.
Nie będziesz wkładał modlitw do koszyka guru, czy szpary ściany płaczu,
Tylko modlił się w duchu do Boga, bez pośredników i gadżetów składanych.
Chroń własne serce jako siedziby symbiontu duszy boskiej iskry,
Nie oddawaj energii żadnemu guru, jedynie naszej Matce Ziemi.
W niej się trzeba zakorzenić, a nie próbować z niej uciekać,
Ściągnąć wewnętrznie na nią to własne tam stworzone niebo ...
Tak jak to mi pokazano tuż po zatrzymaniu akcji serca,
Byłem jednocześnie wszędzie na zewnątrz i wewnątrz.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz