Bliźniacze dusze

Ach, bliźniacze dusze!, tyle o was wcześniej pisałem,

To, to co nas wszystkich tak w życiu łączy i rozdziela,

By znów połączyć i wypalić - życia nowym ogniem,

Płomienia!, by tak z dwóch płomieni jeden powstał!

Błękitnego płomienia z Błękitnego Promienia,

Rozdzielonej monady na dwie piękne dusze,

Zmierzające do wspólnego celu połączenia...

Siedzę obok mojej ukochanej jabłoni,

Palę Agnihotrę i ten krótki wiersz piszę,

We wspaniałej ciszy przerywanej odległym,

Psa szczekaniem.... od czasu, do czasu..

I w kwiatach jesieni brzęczeniem bąka..

Powoli kończy się długie lato i wspomnienia,
Pięknych niezapomnianych zmysłowych doznań,
Spotkań, nowych znajomości i biegania po górach.