Osąd

 Jako ludzie, możemy mieć tendencję do osądzania tych,

 od których się nie nauczyliśmy.

Tak samo wiele można się nauczyć od tych, którzy są osądzani.

Chociaż nie musi to być lekcja porozumienia oparta na treści przekonań, 

wartości, wyborów czy percepcji,

 takie lekcje są zawsze zakorzenione w nauce,

 jak szanować niewinność, boskość i różnorodność wszystkich.

To nauczanie celebruje równość, inkluzywność i akceptację.

Zachęca do pogłębienia szacunku 

i dyplomacji zarówno w naszych najbardziej swobodnych, 

jak i gorących reakcjach - nawet wtedy, 

gdy inni zasłaniają się osądem, 

nawet wtedy, 

gdy inni odrzucają jako sposób na ukrycie się przed strachem przed odrzuceniem, 

nawet wtedy, gdy stosowane są granice, nawet wtedy, 

gdy wymagany jest dystans, 

a nawet wtedy, 

gdy pomagamy wydobyć na światło sprawiedliwości niegodne działania innych.

Podczas gdy szacunek 

i dyplomacja pozostają wiecznymi strażnikami pokoju, 

nie ma ani jednej sprawy, 

która zostałaby rozwiązana na tej planecie, 

ani jednej osobistej korekty kursu od krzywdzenia innych do uzdrawiania siebie, 

która nastąpiłaby w wyniku osądzania lub bycia osądzanym.

To ostatecznie oznacza, ż

e możesz mieć tendencję do osądzania, 

dopóki nie nauczysz się, 

o ile bardziej pomocna może być miłość.

Dzieje się to poprzez kochanie siebie bardziej, 

a nie mniej, 

bez względu na to, jak mylący, niespójny, 

porzucający lub obraźliwy byli inni ludzie.

Kiedy kochamy siebie bardziej, 

a nie mniej, znajdujemy odnowioną siłę w głębinach trudności,

 niewyobrażalną radość w chwilach pełnych niepokoju, 

przypływy inspiracji nawet wtedy, 

gdy cała nadzieja wydaje się stracona, 

oraz nieskończoną moc w każdym oddechu.

Z tej przestrzeni miłości do siebie nie ma nikogo do osądzania, 

niczego do negowania,

 a każdemu można służyć z równością, 

dojrzałością i szacunkiem.

Proszę, cieszcie się każdą chwilą przyswajania tej nauki i całego tego biuletynu.

Wszystko dla Miłości,

Matt