Rękodzielnictwo

Nic tak nie doskonali dzieła, jak praca, ale własnymi rękami,

Rękodzieło tworzy nową jakość i którą maszyna nie zastąpi,

Ona może jedynie powielać, a sztuki piękne i rzemiosło uczą,

Uwagi jak i cierpliwości, a to największe skarby doskonałości,

Bo odnawiają moc wyobraźni i jakość ognistego osiągnięcia.

Zostawmy bez ducha maszyny i wróćmy do rękodzielnictwa!

Nie da się porównać tu czynów popełnionych,

Z tym uczuciem strachu i do uczucia miłości!

Obcować już z Wyższym można tylko z miłości,

Nie ze strachu, bo zachwyt i piękno tu powstaje,

Również z miłości, ale na pewno nie ze strachu!

                        Jeśli to tak, to dlaczego nie do końca wypędzono!

Strach i to z naszych religii bo dalej się go stosuje,

Do manipulowania ludźmi jak i straszenia dzieci?

 Łatwiej straszyć diabłem, niż uczyć dzieci miłości?

Czy ktoś chce bronić miejsca w którym coś straszy?

Może stoi za tym wszędobylska diabelska mamona?

Jak na to nie patrzeć na to wychodzi, że chyba ona!

Nic teraz nie otwiera drogi do natchnienia,

Z wyższego obcowania jak piękny Mantram:

„Kocham Cię Panie i nigdy już nie przestanę!”

Nie zawierajmy układów z ciemnością,

Bo jest teraz to sprzeczne z naszą naturą,

Tak jak światło i ciemność ze sobą razem,

Nie mogą się teraz przez sojusz zwiększyć,

Mogą się jedynie nawzajem tu wykluczać!

Światło tak ją rozprasza, albo i ustępuje,

Ale nigdy ciemności to nie powiększy!

Głupiec tylko światła w ciemności szuka!