O ciągłości: Ja w Tobie, a Ty we mnie...

Od dawna zna to nauka biologii i uczą kapłani broniący życia,

Więc nie powinni wchodzić jako pośrednicy boskiej ciągłości.

Sugerując, że jest On gdzieś w niebie i stamtąd martwi się o nasze losy,

Raz się wtrącając i karząc, a drugi raz szepcząc do ucha jakieś przestrogi.

Bo wolna wola ma być tu świętą, stąd taki obraz naszej rzeczywistości,

W przeciwnym razie świat byłby niebem i bez doświadczeń dwoistości.

A żeby ciągłość liniową zachować i dalej rozwijać się transformować,

Świadomość może się ograniczać schodząc i rozszerzać i wznosząc ...

Jak po liniowym czasie ciągłości: Ja w Tobie, a Ty we mnie,

A to przez się samo upraszcza dywagacje co do nieciągłości.

Osobiście ja poznaję po tym, kto jest obudzony, a kto jeszcze nie,

Po tym, że wystarczy słuchać i promieniować światłem na niego.

 

Dopiero gdy się obudzi z nieciągłości można zacząć dawkować wiedzę,

Nie da się ślepemu wytłumaczyć, jak to np. wygląda niebo z gwiazdami.

Dlatego mówimy o trzecim niby oku i szyszynce już tylko w sensie,

Zastępczym, ale dla mnie, to jest widzenie świadomości w ciągłości.

Z początku będzie się bronił uważając się za pępek świata,

Ale będąc w równowadze łatwo daje się uśpić i przekonać.

Dopiero wtedy gdy i on się obudzi z letargu dwoistości natury,

Przestanie się bać zagrożeń to i zrozumie ciągłość ze Źródłem.

Pamiętam książki Donalda Walsch'a  "Rozmowy z Bogiem

"List o Transcendencji" mojej koleżanki Marii Brachackiej.

Ja w Tobie, a Ty we mnie.

Było zawsze mottem dyskusji.

Ja kroplą w oceanie, a Ty oceanem w mojej kropli,

Gdy raz to zrozumiesz i uwierzysz jesteś obudzony!

Wtedy już nie jest ważne czy jesteś kolejnym koralikiem i na jakim sznurze,

I o jakiej wielkości i na którym końcu, bo liczy się ciągłość życia w sobie.

A gdy się z Nim zaprzyjaźnisz, to samo życie tu zaczyna się układać świadomie,

Stajesz się świadomą częścią całości Stworzenia od Źródła do nieskończoności.