Przeczucie

Wchodzimy w to ciało matki i rodzimy się jak tabula rasa,
A następnie włączamy swoje zmysły aby poznawać świat.

Właśnie to tak od urodzenia wchodzimy w iluzję postrzegania,
Taką jaką nam wciskają rodzice, szkoła i wiara pod ich władzę.



Opisane bajki, historia jako nauki strachu dla posłuszeństwa,
Zbierając i programując narzędzia tworzenia rzeczywistości.

Przekazy te nie wiadomo skąd odbierane jak Nostradamusa,
Dają asumpt dla naszych twórczych myśli, aby tak tworzyły.

Walka idzie o to, co my myślimy i uczuciami materializujemy jako energię,
Bo przecież wiemy, że ten świat materii jest w różnym stopniu zagęszczony.

Ale wcześniej jako egregory wspólnych myśli tworzonych jak chmura z kropel,
Im więcej zbiera się takich kropel podobnych to tym chmura gęstnieje by zaistnieć.

Tak powstają głównie dwa rodzaje tych jasnych baranków i tych burzowych,
To między nimi jak pomiędzy białymi czarnymi kapeluszami się gra rozgrywa.

Nie tylko o nasze dusze, ale i myśli, które tworzą świat matematycznej tu większości,
Tak jak w zależności od chmur przewidujemy pogodę, tak samo szczur ucieka z okrętu.

Znamy wszyscy przewidywany przez wrażliwych, jako wydarzenie WTC,
Tak też możemy przeczuć nadchodzące nieszczęście egregora strachu wojny.

Ratunkiem dla nas wielu było już to samo przeczucie, aby czegoś nie robić,
Np. lecieć samolotem, wychodzić z mąż, czy też spowolnić samochód.

Sam często z tego korzystałem, od czasu, gdy się poddałem Wyższemu Ja,
I nie słysząc i nie widząc, bo to mogą być egregory z dolnego astralu bytu.

 

Wiemy, że rodzimy się od środka ze swoim wewnętrznym światem,
Tworząc zrodzonymi postrzeganiami osądy tworzące skorupkę jaja.

Nie zdając sobie z tego, że podróżujemy bezpiecznie, bo od wewnątrz,
Tak jak w kinie wyświetlając sobie od środka film własnych przekonań.

Wszystkie przekonania zaprogramowane ideą: walcz lub uciekaj,
Były oparte na strachu i stresie, więc skazane na niepowodzenie.



Nikt, absolutnie nikt za nas ten świat nie tworzy, tylko nasze myślenie o nim,
To dlatego media się nimi zajmują tak zajadle podsuwając swoje podprogowo.

Ale tylko to, co chcą by się wydarzyło, ale tylko gdy o tym myślimy,
Gdybyśmy nagle wszyscy przestali myśleć to przestałby istnieć?

To mi się wydarzyło, gdy serce się zatrzymało, więc tak myślę,
Ale gdybyśmy tak sobie wykreowali w myślach inny i wspólny?

Tak się dzieje ze wszystkimi wynalazkami, a więc i z historią zdarzeń,
Wcześniej było podane do wiadomości byśmy o tym myśleli tworząc.



Dopóki tego nie zrozumiemy i uwierzymy, to nie będziemy mogli ten świat naprawić,
To jest tak, jak w kalejdoskopie z naszymi cząstkami, gdy są różne jest to co większość.

Gdy nasze myśli ułożą się w jedną kostkę Rubika to wszystko się tak zmieni,
Potwierdza to matematyka i fizyka większości, a więc myślmy i pozytywnie.

To co nam się teraz wydarza, otwiera nasze serca na siebie  w rodzinie,
Mamy do wyboru oglądać dalsze wiadomości czy otwierać się na siebie.
wybór zależy od nas....

Jestem przepełniona miłością do siebie i wszystkich stworzeń.

Chcę otworzyć skrzydła,

polecieć

i wykonać to, co jest moim przeznaczeniem.

Chcę obejmować Drzewa

bez bycia nazwanym szalony,

Chcę żyć w swoim własnym tempie

bez zaprogramowanych celów.

Chcę czuć się bez lęku,

który nauczają,

a który tak naprawdę jest tylko iluzją.

Jestem Wolnym Duchem.

Dającym Światu Siebie

Swoje Talenty i Dary,

Podążając za przeznaczeniem

Kreując rzeczywistość

Wibracją Myśli i Słowa.

Pozwól mi być Sobą."

Lisa Aisato