Z czasem

Pamiętaj nie wyrastasz na zewnątrz, a wyrastasz częstotliwością,

To tak jakbyś wypływał z głębi i stawał się coraz delikatniejszy ...

Powoli wychodzimy w taki sam świat, ale też subtelniejszy,

To dlatego się wszyscy oczyszczamy ze złogów przeszłości.

To stąd skłonności w sztuce do malowania aniołów i kwiatów,

A mniej chęci do wypełniania żołądka nadmiarem pokarmów.

Z czasem go też utracimy na rzecz subtelniejszych zmysłów smaku,

Nie będzie praktyk przetrwania i strachu na rzecz walcz albo uciekaj.

Aby przejść przez tą fazę i być przygotowanym na uderzenie światła,

Trzeba też i samemu próbować już teraz zwolnić czas poprzez uwagę.

Każdą czynność wydłużać i dopieszczać, jak to czynią starzy ludzie,

Gdy czekają niecierpliwie, a potem goszczą nieobecną długo rodzinę.

Czy światy będą rozdzielone jak w górach i w dolinach u nas,

Nie wiem, teraz my nie widzimy równoległych ani astralnych.

Może będą się na siebie nakładać, tak jak szkła kontaktowe,

Będziemy razem, ale widzieć się osobno, albo też i inaczej.

W jednym miejscu, ale rozdzieleni częstotliwością wibracji,

Jak nurkowie w jednym oceanie, ale rozdzieleni wypornością.

Mówią, że tak jak na dole, tak na górze, więc może podobnie  jak tutaj,

Nie każdy ptak potrafi zanurkować do wody, a delfin chodzić w górach.

Z czasem będąc coraz subtelniejsi będzie nam trudno schodzić niżej,

Tak jak to mówią istoty w przekazach, że nawet nie mogą się zbliżać.

Grozi to automatycznym wciągnięciem w grawitację trzej wymiarowości,

Pewnie też i trudności z powrotem do subtelniejszych sfer nowego świata.

Ale jak widać schody do światła prowadzą do wewnątrz uczuć,

A nie na zewnątrz na szczyt jakiejś najwyższej góry na ekranie.

Spaść łatwo w dół do niższych wibracji i z mozołem wcieleń powracać,

Ale za to zdobywamy doświadczenie i tak poszerzamy świadomość.