Siedzimy we własnym kinie
sami sobie żeglarzem,wodą,
okrętem, reżyserem,
scenarzystą i aktorem..
Skaczemy w to życie tak jak do głębokiej wody,
Ubrani w kombinezon dostosowującego się ciała,
Do warunków i na jakie się zgodziliśmy i rodzinę.
Po przyjęciu własnego programu zdaptacyjnego,
Zaczynamy go porównywać do ogółu jak i zasad ....
Stale ucząc się tego co nam służy, a co przeszkadza,
Nigdy nie domyślając się, że się na to zgodziliśmy.
Gdy zaczynamy sobie to uzmysławiać wraca pamięć,
A z nią frustracja czasem gniew, ale czasem zachwyt.
Wtedy zaczynamy rosnąć jak każde drzewo w lesie,
Wyrastamy z korzenia ciała fizycznego rozwijając...
Gałęzie świadomości, a na nich kwiaty zrozumienia.
Tak powoli jak dąb w lesie rośniemy dotykając nieba,
Nie wiem jak i kto będzie zbierał nasze owoce i nasiona,
Czy my sami czy wszyscy z tego będziemy korzystali?
Wyzwolenie
I nastał już czas wyzwolenia
pękają zależności liny
powstajesz wolny w mocy prawdy
nie ma już grzechu ani winy.
Nigdy nie było niegodności
ani żalu za życie swoje
więc z kolan podnieś się człowieku
kiedy wymawiasz Imię Moje.
Rozpuść ciemności kwiatem serca
niech w barw widmie oczy się skąpią
rozbłyskiem światła twego wnętrza
ukażesz drogę tym co wątpią.
Sięgnij do wiedzy w tobie skrytej
z mądrością przejdziesz niewiedzy mgły
niebo gwiaździste jest nad tobą
reszta to tylko umysłów gry.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz