Na odwrót

Świadomość jest na odwrót do podświadomości i odwrócona,

To co na zewnątrz to jest też zawsze spóźnione i ograniczone.

Od urodzenia mamy odwrócony obraz rzeczywistości,

Tak by naszą uwagę ktoś w ograniczeniu zatrzymywał.

A więc jesteśmy w symulowanym świecie uwięzieni,

Jedyna droga powrotu to droga przez podświadomość.

Mówili i dalej mówią o tym Kahuni i uczą jak sobie z tym radzić,

Tzn. połączyć obrazy podświadomości kamery, ze świadomością.

Podświadomość widzi wszystko, bo jest projektorem tych obrazów,

My widzimy tak jak w ciemnej piwnicy i to na co świecimy latarką.

To ograniczenie jest takie jak chodzenie na głowie,

Gdy staniemy na dwóch nogach obu świadomości.

Umysł da się jedynie oszukać usypiając go w teraz,

Jak rozedrgany uderzony kamerton i tak wyciszony.

Wtedy może powoli zamazany odwrócony obraz,

Wróci na swoje miejsce i do własnego potencjału.

Ale czy tego chcemy aż tak bardzo, to już nie wiem, bo dwa razy się cofałem,

Gdy poczułem taką wszechogarniającą miłość do wszystkiego, sam wracałem.

Może to była i obawa o bliskich, ale nie jestem pewien,

Raczej troska o to, aby im powiedzieć, żeby się nie bali.

Ale jak wytłumaczyć bliskim, a to jeszcze trudniejsze,

Dlatego założyłem aż trzy blogi, a na tym tylko piszę.

Jak to jest, że jesteśmy w samym centrum kosmosu,

Jego możliwości nieskończonego potencjału rdzenia?

Szybujemy tak jak liść materii po oceanie energii,

Nie jako płaszczak, ale wielowymiarowo, no i w ciele.

Mamy w nim taki sam potencjał energetyczny jak i możliwości,

Tak samo nieskończone na zewnątrz, jak i wewnątrz tego bytu.