Dwoistość

Dwoistość bytu jest jego na przemian odbiciem jak w lustrze,

Ale czy w lustrze w mózgu odwracanym dla zrozumienia bytu?

Zakładając, że to obraz tworzony i w naszych półkulach,

To nie powinien istnieć w tej prawdziwej rzeczywistości,

Winien być jak tutaj ten horyzont zdarzeń w potencjale,

Gdzie jedna strona służy na przemian drugiej ekranem.

To ciekawe czy zauważyliście, że wszystko ma dwoistość w sobie,

Czy ptak, czy my, czy inne zwierza kończyny i skrzydła i problemy,

 Choćby z równowagą np. na osi linii chodzącego po tej linie skoczka.

A więc, czym jest ta nasza tajemnica świętej geometrii; jako oś,

Jako horyzont, czy pion ciała, połówki mózgu, rzędna i odcięta,

To w niej jest zaklęta ta tajemnica równowagi do wyjścia z iluzji?

Woda trzyma równowagę w poziomie grawitacji,
My i inni poruszający się w przestrzeni, w pionie,
Czas linearny nici czasu może w każdą jego stronę.

Czym właśnie jest spirala, jak nie zagarnianiem życia?
Święta geometria próbuje to trzymać w świętych ryzach,
Ale czy się jej to udaje, mam szereg odchyleń wątpliwości.

Każde od niej odchylenie tworzy ruch, a inni mówią o karmie,
Wiemy z tego jedno, że gdyby nie dwoistość, nie byłoby życia.

W pewnym sensie mamy ją z góry zaprogramowaną,
Bez niej nie byłoby iluzji przesuwających się zdarzeń,
Jak kino bez ekranu, jak światło bez ciemności itd i itd.

Więc bawmy się nią jak dzieci i jak przed krzywym lustrem,
Każde jej krzywe odchylenie można zmienić małym ruchem.

Każdego doświadczenie jest niezwykle przydatne,
Aby Stwórca mógł dojść do prawdy własnej o sobie.

Gdy będziemy unikać kontaktów tu przeciwieństw,
Nie będzie różnic przyciągania i wariacji no i celu.

Celem jest samopoznanie siebie w praktyce:
http://tamar102.blogspot.com/2014/12/jak-to-jest.html?showComment=1418836937295#c8990542855233930175