czwartek, 14 czerwca 2012

Teatr marionetek




Złamać system kontroli – tak nawołują nas w poniższym przekazie,
Nie w tym świecie na ekranie, ale na ekranie naszego iluzji umysłu,
To tak, jak gdyby zdjąć zaćmę z oczu i zobaczyć innych bez masek,
Jak w teatrze i na placu św. Marka w Wenecji i w trakcie karnawału.


Brzmi ten przekaz jak najpiękniejsza w świecie bajka,
O tym jak budzimy się z letargu i wyciągają wynalazki,
Nie będą potrzebne pieniądze i kredyty w banku to raj;
Dla nierobów i darmozjadów - powiedzą krytycy robole.

Jak by nie było możliwości tworzenia czegokolwiek tak łatwo,
Przyjemnie i radośnie i bez tych odcisków na rękach od łopaty,
Bez zaganiaczy do szkoły i wstawania kiedy ci każą i myślenia,
Bez powtarzania starych sprawdzonych programów rozwiązań?

Po co je naśladować, ale nawet gdyby się sprawdziły,
Czy to nie lepiej na nowo próbować - tworząc nowe?
Wiedzę trzeba syntetyzować, za to tworzyć całą paletą,
Bez ograniczeń zbiorowego krytyka innych tu umysłów!

 


MARIONETKI

I

Jak się nie nudzić? gdy oto nad globem
Milion gwiazd cichych się świeci,
A każda innym jaśnieje sposobem,
A wszystko stoi - i leci...

II

I ziemia stoi - i wieków otchłanie,
I wszyscy żywi w tej chwili,
Z których i jednej kostki nie zostanie,
Choć będą ludzie, jak byli...

III

Jak się nie nudzić na scenie tak małéj,
Tak niemistrzowsko zrobionéj,
Gdzie wszystkie wszystkich Ideały grały,
A teatr życiem płacony -

IV

Doprawdy, nie wiem, jak tu chwilę dobić,
Nudy mię biorą najszczersze;
Co by tu na to, proszę Pani, zrobić,
Czy pisać prozę, czy wiersze - ?

V

Czy nic nie pisać... tylko w słońca blasku
Siąść czytać romans ciekawy:
Co pisał Potop na ziarneczkach piasku,
Pewno dla ludzkiej zabawy (!) -

VI

Lub jeszcze lepiej - znam dzielniejszy sposób
Przeciw tej nudzie przeklętéj:
Zapomnieć ludzi, a bywać u osób
-         Krawat mieć ślicznie zapięty...!


Cyprian Kamil Norwid

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz